Tarım, insanlık tarihinin en eski ve en temel uğraş alanlarından biri olmasına rağmen, zaman içinde pek çok dönüşüme sahne oldu. 20. yüzyılın ikinci yarısında yaşanan Yeşil Devrim, artan gıda ihtiyacına bir çözüm getirmiş gibi görünse de monokültürü yaygınlaştırması, yoğun pestisit ve kimyasal gübre kullanımına yönlendiren uygulamaları ile zamanla çevresel ve sosyal sorunları da beraberinde getirdi. Bu sorunlara alternatif olarak gelişen organik tarım modeli, doğaya daha saygılı bir üretim şekli olarak benimsenmeye başlandı.
Ancak günümüzde artan iklim krizi, toprak kaybı ve biyoçeşitlilik tahribatı gibi sorunlar, organik tarımın da yetersiz kaldığını gözler önüne seriyor. Bu noktada yeni bir yaklaşım olarak onarıcı(rejeneratif) tarım öne çıkıyor.
Organik tarım, özellikle kimyasal gübre ve pestisit kullanımının sınırlandığı, doğal döngülere uygun üretim yapılan bir sistemdir. Ancak bu sistem bazen yalnızca “kimyasal kullanmamak” üzerinden yorumlanmakta, toprak sağlığı, biyoçeşitlilik, karbon ayak izi gibi daha büyük resimler göz ardı edilmektedir.
Onarıcı tarım, sadece doğaya daha az zarar vermeyi değil, aynı zamanda toprağın sağlığını geri kazanmayı, biyoçeşitliliği artırmayı ve atmosferdeki karbonu toprağa geri kazandırmayı amaçlayan bütüncül bir yaklaşımdır. Bu felsefe, tarımın sadece gıda üretimiyle sınırlı olmadığını, aynı zamanda bir ekosistem iyileştirme aracı olduğunu da savunur.
Onarıcı tarım son yıllarda yükselen bir değer konumundadır. Regeneratif Organic Certified, RegenAgri gibi uluslararası standartların ardından, Rainforest Alliance da Regenerative Agriculture Standard’ı duyurdu.
Türkiye’de de onarıcı tarım uygulamalarına ilgi artmış durumda. Bazı çiftçiler, kooperatifler ve STK’lar bu alanda öncü projelere imza atarken, akademik düzeyde de çalışmalar yaygınlaşmaktadır. Tarım politikalarının bu dönüşümü desteklemesiyle, Türkiye’nin tarımsal geleceği daha umut verici olabilir.
Onarıcı tarım, tüketicilerin de bu sürecin bir parçası olmasını gerektiriyor. Gıdanın nasıl ve nerede üretildiğine dair şeffaflık talebi artarken, bilinçli tüketim alışkanlıkları da bu dönüşüme katkı sağlayacak.
Tarım, sadece gıda üretimiyle değil, ekosistemlerin iyileştirilmesiyle de ilgili bir alana dönüşmeli. Onarıcı tarım, bu vizyonun gerçekleşmesi için umut verici bir yol sunuyor.